به نقل از «ایران آنلاین»

حقوق بشر با طعم آشوب و اغتشاش!

تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۶۸۴۱۴

یکم. چهار سال پیش (شهریور 1397) نشریه پولیتیکو، سندی محرمانه از «برایان هوک» مسئول وقت گروه اقدام ایران در وزارت خارجه امریکا منتشر کرد که نشان می‌‌داد او به وزیر خارجه وقت امریکا توصیه می‌کند ملاحظات حقوقی و اخلاقی را در زمینه حقوق بشر در مقابل ایران کنار گذاشته و از حقوق بشر صرفاً به عنوان ابزاری برای فشار استفاده کنند!

روزنامه ایران: این سند- بخوانید رسوایی واشنگتن- یک نمونه از هزاران سند و کدها  و نمونه‌هایی است که آشکارا چهره بدون بزک امریکا و غرب را نشان می‌‌دهد که به اسم حقوق بشر، چه حربه‌هایی را در پیش می‌‌گیرند و چه جنایت‌هایی را می‌‌آفرینند و همزمان داعیه حقوق بشر هم دارند!   دوم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! تجربه بیش از چهار دهه جمهوری اسلامی نشان می‌‌دهد که دشمنان نشان‌دار و بدخواهان ملت ایران همواره از حقوق بشر به عنوان ابزار فشار و هجمه علیه کشورمان استفاده کردند و ژست حقوق بشری آنها از تراژدی‌های تلخ روزگار است. هر موقع ایران، دستاورد بزرگی را کسب می‌‌کند یا مقتدرانه سناریو و معادلات غرب را برهم می‌‌زند؛ ساز حقوق بشری کوک می‌‌کنند و هیاهو به راه می‌‌اندازند که ما نگران حقوق بشر هستیم!   سوم. این روزها بار دیگر دشمنان ملت ایران و پادوهای داخلی و بیرونی آنها به بهانه فوت مرحومه مهسا امینی، با عقده‌گشایی‌های سیاسی و مغرضانه از حقوق بشر دم می‌‌زنند و یقه می‌‌درانند که چرا حقوق بشر رعایت نشده است و توپخانه‌های رسانه‌ای و لجن‌پراکن آنها مشغول پمپاژ دروغ و فضاسازی هستند. در این میان، «جاوید رحمان» که در پروسه و پروژه‌ای غیرقانونی و با کارگردانی امریکا به مانند اسلاف خودش (احمد شهید و عاصمه جهانگیر) عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران را یدک می‌‌کشد؛ با حقد و کینه به صحنه آمده و با بی بی سی فارسی مصاحبه کرده  و به قانون حجاب در ایران حمله کرده است! درباره این تحرکات و تقلاهای به اصطلاح حقوق بشری چند نکته قابل اعتناست:   الف. امریکا در حالی مدعی حقوق بشر است و وزیر خارجه آن موضع مداخله‌جویانه در امور ایران گرفته است که چهره بدون بزک امریکا، همان تصویر پلیس مینیاپولیس است که زانوی خود را بر گردن «جرج فلوید» سیاه‌پوست گذاشت؛ در حالی که او می‌گفت؛ «نمی‌توانم نفس بکشم!»   ب. جنایت بزرگ و تاریخی غرب و مدعیان حقوق بشر این است که چه در ساحت نظر و تئوریک و چه در میدان عمل و واقعیت، به اسم «حقوق بشر»! حقوق بشر را سر بریده‌اند. جز این است که غرب حتی در مبانی هستی‌شناسی و اندیشه‌ای خود از حقوق بشر تا آزادی بیان و صلح و تا مدل دموکراسی برای حکمرانی، دچار غش در معامله شده است؟! چرا؟ چون آزادی، صلح و حقوق بشر را در ساحت نظری و عرصه تئوریک با مفاهیمی آمیخته که اصل آزادی، صلح و حقوق بشر، ماهیت و اصالت خودشان را از دست داده‌اند و آن همان خوی شهوت، اباحه‌گری و بی‌غیرتی تا تجاوز و جنایت و آدمکشی است که چون مهار نشده، انسانیتِ انسان را نشانه رفته است. جز این است که امریکا و غرب در میدان عمل به حقوق بشر به عنوان یک «پروژه» می‌نگرند؟! ناگفته پیداست که هدف این پروژه شوم، این است که در پوشش الفاظ و واژگان پر طمطراق حقوق بشری، اغراض سیاه سیاسی و جاه‌طلبی‌های خود را عملی کرده‌اند. از حقوق بشر دم‌ می‌زنند، ولی دست به ترور و آدمکشی بلکه «نسل‌کشی» می‌زنند و جنایت‌هایی می‌آفرینند که در تاریخ بشریت سابقه نداشته است. می‌گویند حقوق بشر، ولی از «مادر بمب‌ها» رونمایی می‌کنند. پرچم حقوق بشر را به دست می‌گیرند، ولی گروهی آدمکش به نام منافقین، القاعده، طالبان و داعش را خلق می‌کنند و همین بشر را براحتی سَر می‌بُرند!   پ. هیاهو و سر و صدا به راه انداخته‌اند که نگران حقوق بشر در ایران هستیم و در پی فوت مرحومه مهسا امینی، اشک تمساح می‌‌ریزند در حالی که در همین سال‌های اخیر با تحریم‌های وحشیانه خودشان، ملت ایران را نشانه گرفته بودند. شما و حقوق بشر؟! با خصومت و در نهایت پلشتی، مردم ایران را «تحریم دارویی» کردید و فجایع به راه انداختید و اکنون اشک تمساح می‌‌ریزید؟! مردم ایران یادشان نرفته که شرکت سوئدی «مونلیکه» بعد از تحریم‌های پسابرجام با استناد به تحریم‌های یکجانبه امریکا اقدام به قطع فروش محصولات دارویی و تجهیزات پزشکی از جمله «پانسمان‌های ضروری» برای سلامت و حیات «بیماران پروانه‌ای» به شرکت‌های واردکننده ایرانی کرد. متأسفانه تعداد پُرشماری از بیماران پروانه‌ای بخصوص کودکان، جان خود را از دست دادند و برخی دیگر نیز دچار آسیب‌های جدی جسمانی مانند قطع عضو شدند و اکنون امریکا و مأمور گمارده او-جاوید رحمان- نگران وضعیت حقوق بشر ایران شده‌اند! این سناریو و بازی کثیف و پلشت، چیزی جز وقاحت و خباثت امریکا و مدعیان حقوق بشر است؟!   چهارم. و بالاخره باید گفت؛ علت اصلی هجمه‌های کلیشه‌ای حقوق بشر به جمهوری اسلامی با بهانه‌های مختلف علاوه بر افزایش فشار و فضاسازی و انتقام از ناکامی‌ها در مواجهه با ملت بزرگ ایران، عمدتاً دو موضوع اصلی است؛ اول اینکه آنها با احکام اسلام (از جمله حجاب) دشمنی دارند و به بهانه مسأله حقوق بشر خواهان فقه‌زدایی از قوانین ایران هستند و ابایی هم ندارند به اسم حقوق بشر و با حمله به قوانین اسلامی از آشوبگران و اغتشاشگران و گروهک‌های تروریستی حمایت کنند! و دوم اینکه موضوع حقوق بشر، ابزاری در دست مدعیان دروغین حقوق بشر است تا در پوشش آن از هواداران و گماشتگان و شبکه همکار خود یا هر کس و گروهی که به هر نحوی از انحا به نظام و مردم لطمه می‌‌زند، دفاع کنند. انتهای این حمایت‌ها و هیاهوها، چیزی جز رسوایی برای داعیه‌داران حقوق بشر نیست و حنای آنها رنگی نخواهد داشت.     انتهای پیام/      

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: حقوق بشر حقوق بشری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۶۸۴۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دموکراسی دروغین آمریکا و برخوردهای دوگانه

هر چه زمان می‌گذرد،ماهیت دموکراسی دروغین کاخ سفید آشکارتر می‌شود و ملت‌های جهان متوجه می‌شوندآنچه در بسته پر زرق و برق دموکراسی و حقوق بشر در بسترنظام لیبرالیستی به آن‌ها عرضه شده،دروغی بیش نبوده است.

به گزارش مشرق، حسن رشوند طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: هر چه زمان می‌گذرد، ماهیت دموکراسی دروغین کاخ سفید برای شهروندان امریکایی و افکار عمومی جهان آشکارتر می‌شود و تازه مردم امریکا و ملت‌های جهان متوجه می‌شوند آنچه تاکنون در بسته پر زرق و برق «دموکراسی» و «حقوق بشر» در بستر «نظام لیبرالیستی» به آن‌ها عرضه شده، دروغی بیش نبوده است.

این روزها جامعه دانشگاهی امریکا با التهابات شدیدی مواجه است آن هم نه برای نیازهای مادی یا ضعف در بخش‌هایی از نظام آموزشی، بلکه برای موضوعی که مقامات امریکایی از گذشته تاکنون به دروغ، خود را مدافع سرسخت آن می‌دانند و آن یدک کشیدن عنوان آزادی و حقوق بشر برای نظامی است که تجربه ۲۵۰ ساله حکمرانی درکاخ سفید مملو از ظلم و تعدی به حقوق انسان‌ها در همین بستر دروغین آزادی از نوع امریکایی آن بوده است.

چند روزی است که دانشگاه‌های امریکا صحنه تظاهرات گسترده دانشجویان و اساتید در حمایت از مردم مظلوم غزه و اعتراض به ارتکاب جنایات جنگی اسرائیل علیه فلسطینی‌ها است و همزمان پلیس و مقامات ایالتی در اقداماتی هماهنگ، تلاش می‌کنند با دستگیری‌های گسترده و تهدید به اخراج دانشجویان کمپ‌های تحصن دانشجویان را در دانشگاه‌هایی، چون تگزاس، کلمبیا و کالیفرنیا برچینند و با بیش از ۲۵ دانشگاه بزرگ این کشور برخورد پلیسی از نوع خشن داشته باشند.

نباید از این نکته غافل بود که محیط‌های علمی در امریکا در چنبره دستگاه‌های نظامی و امنیتی است و همان‌گونه که برخی تحصیلکردگان این دانشگاه‌ها گفته‌اند نمی‌توان این مراکز را صرفاً محیط‌های علمی دانست و طبیعی است وقتی محیطی با کارکرد چند منظوره فعالیت می‌کند، هرنوع اعتراض اجتماعی یا سیاسی زیر ذره بین نهادهای امنیتی- نظامی قرار می‌گیرد و پلیس با مشاهده اتفاقی یا اعتراضی در دانشگاه به خود اجازه می‌دهد به این محیط‌ها وارد شده و آن‌ها را سرکوب کند. اتفاقی که این روزها در دانشگاه‌های امریکا می‌افتد از این جنس است. حتی برخی از مدیران دانشگاه‌ها به دلیل واکنش‌هایشان به ناآرامی‌ها مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. تا آنجا که سنای دانشگاه کلمبیا قطعنامه‌ای را تصویب کرد که مینوش شفیق، رئیس بریتانیایی- امریکایی دانشگاه کلمبیا را که اصالتی مصری دارد، به بی‌توجهی به طی روند قانونی در قبال دانشجویان و آسیب رساندن به آزادی علمی در نتیجه سرکوب اردوگاه معترضان متهم کرد. شفیق به پلیس نیویورک مجوز داده بود وارد اردوگاه دانشجویان دانشگاه کلمبیا شود و اقدام به بازداشت دسته‌جمعی بیش از ۱۰۰ دانشجو کند. این اجازه، بحرانی کم‌سابقه را در تاریخ این دانشگاه برجسته امریکایی رقم زد. آخرین باری که مقامات دانشگاه کلمبیا به پلیس اجازه داده بودند وارد فضای دانشگاه شود و دانشجویان معترض را سرکوب کند، به اعتراضات سال ۱۹۶۸ (حدود ۵۶ سال قبل) علیه جنگ ویتنام برمی‌گردد. درنتیجه این اعتراضات، دانشگاه کلمبیا اعلام کرد تا پایان نیم‌سال تحصیلی کنونی، کلاس‌های خود را به صورت نیمه‌حضوری و نیمه‌مجازی برگزار می‌کند. در همین حال، سخنگوی این دانشگاه می‌گوید شرکت‌کنندگان در تجمعات حامی فلسطین، در حال شناسایی هستند و با اخراج موقت از دانشگاه مجازات خواهند شد. این وضعیت دانشگاهی است که در میان دانشگاه‌های دنیا برند محسوب می‌شود و جوانان کشورهای دیگر برای رسیدن به آنجا سر و دست می‌شکنند.

ورودپلیس به دانشگاه کلمبیا و دیگر دانشگاه‌های امریکا را مقایسه کنید با اتفاقی که در کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ در ایران افتاد. با این تفاوت که اعتراض دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های امریکایی نه موضوع داخلی، بلکه یک موضوع جهانی و اعتراض به نسل کشی بود که توسط رژیم صهیونیستی ده‌ها هزار کیلومتر دورتر از سرزمین امریکا اتفاق افتاده است. آنچه در دانشگاه‌های امریکا در حال رخ دادن است بسیار متفاوت از آن چیزی است که در سال ۷۸ در کوی دانشگاه اتفاق افتاد. اعتراضات دانشگاه‌های امریکا صرفا تجمع و تحصن مسالمت آمیز برای نسل کشی مردم غزه بود که با خشونت بی‌حد و حصر پلیس با ورود به دانشگاه صورت گرفت و دانشجویان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر و بازداشت شدند.

تجمعات این روزهای دانشگاه‌های امریکا که در بستر نظام لیبرالیسم و با شعار آزادی و دموکراسی شکل گرفته به خشونت انجامیده و هزاران دانشجو و استاد روانه بازداشتگاه‌های پلیس شده‌اند و در آستانه اخراج و تعلیق قرار دارند. این در حالی است که در حادثه کوی دانشگاه تهران اعتراضات ساختارشکنانه و صرفا با رویکرد داخلی و با خشونت و تخریب اموال دانشگاه بود و وقتی پلیس برای فروکش کردن این وضعیت وارد کوی دانشگاه شد از تاج زاده معاون سیاسی وقت وزارت کشور گرفته تا معین وزیر علوم به صحنه آمدند و پلیس را مورد عتاب قرار دادند تا جایی که از شورای امنیت ملی مجوز عدم ورود پلیس در دانشگاه را دریافت کردند. تفاوت دو محیط علمی در ایران و امریکا برای دو تجمع کاملاً متفاوت، تا این حد است که در امریکا پلیس تحت حمایت رئیس دانشگاه و همه ارکان حکومت وارد دانشگاه می‌شود و هر رفتار خشنی را انجام می‌دهد ولی در ایران هر رفتار خشنی توسط تعدادی دانشجو در محیط دانشجو صورت می‌گیرد و مورد حمایت مسئولان وقت وزارت علوم قرار می‌گیرد. در امریکا دانشجو و استاد کتک می‌خورد و اینجا پلیس با آجر و سنگ مورد حمله قرار می‌گیرد. در امریکا مهد دموکراسی دروغین، رئیس دانشگاه و مسئولان کاخ سفید برای ورود پلیس آن هم برای ضرب و شتم و دستگیری معترضان دانشجویی به خط می‌شوند و اینجا عکس آن عمل می‌کنند.

آنجا با اعتراض دانشجویان در حمایت از مردم غزه و نسل کشی صهیونیست ها، استاد فلسفه و علوم سیاسی در کنار دانشجویان قرار می‌گیرد، کتک می‌خورد، روانه بازداشتگاه پلیس و در معرض اخراج و تعلیق قرار می‌گیرد، اینجا ازکسانی که کوچک‌ترین حرکت پلیس کشورمان را زیر ذره‌بین قرار می‌دادند و برای آن توئیت می‌زدند و فضای مجازی را برای حرکت بر ضد پلیس آماده می‌کردند، خبری از تقبیح حرکت خشن پلیس امریکا و برخورد با استادان و دانشجویان نیست. اینجا خبری از جیغ بنفش زیبا کلام، حاتم قادری، محمد فاضلی و مویه کردن آن‌ها برای دانشجویان و اساتیدی که هر روز در زیر مشت و لگد پلیس امریکا قرار دارند، نیست. البته نمی‌توان به این افراد خرده گرفت چراکه وقتی حقانیت موضوعی در زیر چتر لیبرالیسم و دموکراسی غربی تفسیر شود، خونریزی کودکان غزه مباح و تظلم‌خواهی دانشجو و استاد امریکایی برای کودکان و زنان غزه عمل خلاف و مستحق مجازات از نوع رفتار پلیس امریکا خواهد بود.